Idąc na ten film wiedziałem, że się nie zawiodę. Moje nadzieje wzbudzała obecność Jerzego Clooneya, Toma Wilkinsona i Tildy Swinton, grających pierwszoplanowe postacie. Nie zawiodłem się. Film nie obraża inteligencji widza (co jest dla mnie bardzo ważne). Świetnie budowane napięcie, klimat, bardzo dobre zdjęcia, świetny scenariusz, a przede wszystkim gra aktorów. Bohaterowie są niejednoznaczni, Kara Crowder również, łączy je samotność. Są bardzo samotni. Tom Wilkinson wyśmienicie zagrał bezwzględnego prawnika , który przechodzi "odrodzenie", Tilda Swinton, pracownicę korporacji, dla której praca jest wszystkim co ma, zaś Clooney rozwiedzionego prawnika, który specjalizuje się w zamiataniu rozmaitych brudów pod dywan. Sylwetki bohaterów są wyjątkowo autentyczne, postępują zgodnie ze swoją logiką. Zakończenie było do przewidzenia, jednak to co robi Clayton nie jest sztuczne i wymuszone koniecznością moralnego odrodzenia tej postaci. Nie wiem czy w przypadku tego bohatera można mówić o jakiejś przemianie. Zrobiłby to co każdy normalny człowiek, którego ktoś chciałby zabić: policzyłby się ze swoimi niedoszłymi zabójcami. Ten film mówi o ludzkich słabościach i o tym jak łatwo im ulec. Finał ku pokrzepieniu serc, szczególnie ostatnia scena kiedy widzimy Claytona jadącego taksówką i widzimy jak powoli formuje się radość na jego twarzy. W moim odczuciu film godny uwagi dla widzów, którzy cenią dobre dialogi i ponadprzeciętną grę aktorską.